Dr. Stijn Praet
Ons huidig beeld van homoseksualiteit(en) in de vroegmoderne tijd steunt in belangrijke mate op informatie die te puren valt uit historische bronnen van een juridische en/of theologische aard. Sommige onderzoekers hebben zich intussen ook al gebogen over homo-erotiek in de vroegmoderne visuele kunsten en literaturen – meer bepaald de volkstalige literaturen, door een handvol ronkende namen als Michelangelo en Shakespeare. Minder bekend is dat deze periode ook een aanzienlijk corpus van homo-erotische Latijnse poëzie heeft voortgebracht, overigens vaak een pak explicieter dan zijn volkstalige tegenhangers. Systematische studies naar dit onderwerp ontbreken echter volledig. Deze lezing zal een eerste verkenning bieden in dergelijke Latijnse poëzie uit de Italiaanse Renaissance. De nadruk zal liggen op hoe de dichters in kwestie creatief omspringen met antieke Romeinse modellen in de creatie van een gedeelde literaire wereld van genot en verlangen.
