Dr. Reinhart Ceulemans
Van de drie grote tragici uit de gouden eeuw van Athene kende Euripides (ca. 485-407 v.C.) het meest fascinerende lot. Zijn rationalisme zorgde ervoor dat criticasters als Nietzsche hem de teloorgang van het klassieke drama toedichtten. Ook in zijn eigen tijd werd Euripides al regelmatig in zijn hemd gezet : zijn vermeende obsessie met vrouwen maakte hem tot mikpunt van spot in de antieke komedies. In Griekse biografieën werd zijn levensbeschrijving verrijkt met verzonnen elementen : zo zou hij, moe getergd en weggehoond om zijn beperkte succes, Athene ontvlucht zijn en in vrijwillige ballingschap naar Macedonië zijn gegaan : zijn tragedies werden vaker gelezen en in het onderwijs gebruikt dan die van Aeschylus of Sophocles. Bijgevolg zijn méér toneelstukken van Euripides dan van enig ander Grieks tragicus bewaard en is hij een van de meest vertegenwoordigde Griekse auteurs in de papyri. Meer zelfs : in Griekse handschriften werden naast de tragedies vijf brieven van Euripides gevonden. De brieven zijn geschreven zijn indrukwekkende staaltjes kunstproza. Zij zijn gericht tot Euripides’ beschermheer te Macedonië, zijn favoriete acteur en … zijn bekende concullega Sophocles. Deze laatste wordt getroost over het verlies van enkele tragedies in een schipbreuk waaraan Sophocles ternauwernood zelf ontsnapte. Euripides’ brieven bieden ons niet enkel fijne lectuur, maar laten ons ook toe nieuwe informatie over de klassieke tragici en hun leefwereld te ontdekken. Of niet ? Eén detail dienen we namelijk voor ogen te houden : de brieven werden minstens zes eeuwen ná Euripides geschreven …
